Geceleri ışıklar söner de karanlığa bürünür ya insan
Ben Sana bürünüyorum sessizliğimde
Gözlerimde hayal,
Sigaramda umut oluyorsun duman duman
Ve Seni doldururum odamın her köşesine
Yavaşça kapanır gözlerim
Ellerim seni arar, sarılırım yastığa
Umutlarımla Seni alırım rüyalarıma
Ve uzanır gideriz mutluluğumuza
Gün doğar, gözlerimi açarım
Sen doğarsın ilk önce
Ve Sen başlarsın şarkılar söylemeye
Hayalinle dans ederim tan yerlerinde
Güneş yükselir ya öğlen vaktinde
Senin sevgin bir kat daha büyür içimde
“Şimdi olsaydı da yanımda” derim
Resimlerini koklarım özlem içinde
İkindide gülüşlenir canlanır
Duramam..Durduramam kendimi
Adına şiirler yazarım içtenliğimle
Ve dizeler almaz Sana olan sevgimi
Akşam olur özleminle yanarım
Susarım susarım hasretine
Artık mutluluk çok yakın
Benim uykumda SON,
Gündüzümde İLK AŞKIM…
Kayıt Tarihi : 24.4.2004 18:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Fikri Karadeniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/04/24/ilk-ve-son-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!