Dünyaya ilk haykırıştır,viyaklama
Konuşabilmekten,
gözlerini doğaya bilinçli açabilmekten,
ve düşünebilmekten uzak
Yaşam böylesine süregelmiyor,
değişimler süreci ile dopdolu
Yoğuruyor kişiyi çarkları arasında
Fiziki yapısının yanısıra,
davranış ve düşünce biçiminide,
birlikte geliştiriyor
Kötülük ve iyilik kavramlarını belirliyor
Uzun bir mutluluk veya acı,
sizden yana olmuyor
Sevinçleri gölgeleyecek acı,
acıları yok edecek mutluluk,
yılları getiriyor
Ve bir de bakıyorsunuz ki,
geride anılar topluluğu...
Öncelere dönüş,
yalnız anlatımlarda kalıyor
Yine bir viyaklama,
yine sonu olacak bir başlangıç...
Kayıt Tarihi : 16.4.2009 15:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!