İlk'te sen son'da sen! Şiiri - Veysel Na ...

Karanlığın ve aydınlığın sahibi,
İlk'te sen son'da sen!
Damarlarım'da sen beynim'de sen;
Aklım'da sen varsın,
Karanlık çöktüğün'de bana ışık tutansın,
Güneş beni ısıttığın'da sen varsın.
Yağmurlara muhtaç olduğum'da sen!
Aclığımı gidermek istediğim'de sen!
Kederlendiğim'de sen, ıssız gecelerde,
Ağladığım'da sen; benim'le olursun.
Hani birgün hastalanmıştım ya; ağlıyordum!
İşte sen bana şifa getirmiştin, ne kadar mutlu olmuştum,
Çünkü sen bana gelmiştin!
Beni kollarına almak için Anne ismin'de bir şevkat,
Meleğini bana göndermiştin; onun kudretli sütün'den bana içirmiştin, anladım o zaman, o anne senin rahim isminden,
biriydi.
O zaman anladımki! her şeyde sen varsın.
gök yüzünde yıldız denilen melekleri,Semalarda'ki-
Gezegenleri sen bize armağan olarak verdin,
Yer yüzündeki nebata'tı,Denizler'deki canlıları,
Uçuşan kuşları,Akan ırmakla'rı yeşil çayırları,
Bütün meyve ve sebzeleri bize armağan eden sen!
Kalbimize taht kuran bize kendinden haber vermek için,
Peygamberleri gönderen,Muhammedi aleme rahmet olarak gönderen yine sen!
Seni çok seviyorum, Ya sen?
Beni sevdiğini biliyorum, çünkü ilk'te sen son'da sen!
Hayatı, Ölümü, Kabri,Mahşeri, Sıratı ve cenneti deyil,
ben ilk'te ve son'da olan seni istiyorum;
Ey ilk'te ve son'da olan ALLAHIM.