İlk Tanışmamız Şiiri - Kazım Doğan

Seninle ilk tanıştığımız günü hatırlıyormusun ey sevgili,
Hani yazın sonlarıydı,
Hazan vakti yaprakları tehdit ediyor
sarartıyordu,
Oysa bizim aşkımız sağlam temele oturmuş,
hiç bir mevsimin gücü,
aşkımızın yapraklarını soldurmaya yetmiyordu,
Çünkü bizim gönül takvimimizde tüm aylar EYLÜL ayını gösteriyordu,
aşkımızın solmasına izin vermiyordu.

O gün gülüm,
o gün
umutsuz kalbime, çöllerde kalmış gönlüme,
yağmur yüklü bir bulut gibi kondun,
çöllerimi vahalara çevirip gönlümü yeniden yeşerttin.

Ahhh İstanbul'un güzeli, sarışın kadın,
İlk tanıştığımızda söylemiştin İLKNUR'du adın.
İşte gülüm o gün ismini yüreğime yazdım.
Sevdim seni be,
çok sevdim tatlı kadın.

Kah sen geldin Ankara'ya,
Kah ben gittim İstanbul'a
Yazdık isimlerimizi vapurlara,
Kazdık ağaçlara, kayalara,
Nereye gitsek isimlerimiz kazılı,
Nereye gitsek anılarımız saklı.

Ah istanbul'un güzeli,
saçlarına güneş düşmüş,
gözlerine gökyüzü,
geldiğinde içim kıpır kıpır,
yüreğim bir başka atıyor
Elvankent sokakları sana aşkımı haykırıyor,
ama gidiyorsun artık
Seninleyken neden zaman su gibi akıyor,
neden saatlerin peşinden birileri kovalıyor,
hiçmi yorulmuyor bu zaman neden durmuyor.
Durdur Allahım şu zamanı durdur yalvarıyorum,
Bize çok uzak, bize çok yakın İstanbul,
kapat yollarını, kabul etme İlknur'umu
Alma geçicide olsa onu
hep bende kalsın
hep benim yüreğimde,
hep evimde,odamın her karesinde,
olurmu Allahım, olurmu?