İlk Tanışma Şiiri - Şeyma Nur Açık

Mutluluktan söz etmek istiyorum.
mutsuzluğunu anlatan herkese inat.
Eylül ayına yeni girmiştik,menekşeler ilk tohumunu vermiş ,çuha çiçeği açmıştı bile ..beyoğlunda her zamanki yerimi almış kahvemi yudumluyordum huzur içinde.Alışılmışlığın çok ötesi bu kadar gürültülü değildi bu ortam diye düşünürken,gözlerim değdi gözlerine en sevdiğim adam. Nasıl bir his?kalbim yerinden çıkacak! O bana bakıyor ben ona,utanıp başımı eğdim biraz keşke hiç eğmeseydim. Doyasıya baksaydım gözlerine, Son Yudumu kahvemin heyecandan ellerim tir tir titrerken üzerime döktüm, acele ile temizlemeye çalışıyorum ben rezil oldum diye düşünürken.. bana doğru geldi adımı en güzel söyleyen adam.Yeryüzünde ondan başka kimse adımı bu kadar güzel söylememişti, peçete uzattı bana sonra masaya oturdu tanıştık, ben hayatımda hiç kimseyle böyle aşkla tanışmamıştım Heyecandan dilim tutulmuş adımı bile söyleyemedim, hala gözlerime bakıyor yeryüzünde gözleri en güzel adam. Ben kendi kendime bir daha ne zaman görürüm diye düşünürken çantasından bir kitap çıkardı, en sevdiği şairin en sevdiği şiiriymiş okuyor sesinde huzur bulduğum adam.." Nasıl iş bu her yanına çiçek açmış erik ağacının, ışık içinde yüzüyor,neresinden baksan gözlerin kamaşır, oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar."Sonra kitabı bana verdi ve gitti hayatımda duyduğum en güzel sesti, yüreğime dokunan sözleri , yüreği güzel adam, tek tek okudum sayfaları, kitabın ortasında yazdığı numarası, bıraktığı notla başladı beni ara.