İlk Tabut Şiiri - Recep Karadereli

Çırpınmamıştı bu yürek,delercesine kafesini...
Görmemişti bu göz,
Düğümlenmemişti, kelimeler...
Şimdiye kadar...
İçimde kan deresi,,,
Gözümde çeşme mi var...
Akarda akar...

Bir yolcu daha bizden,aldı musalla taşı,
Kimler eğlenmedi ki...ecel alnında, kul çaresiz..
Aktı oluk oluk, kanlı göz yaşı..
Dövünmek nedir,olur mu yaresiz...

Yürek eller gibi duaya durdu,
Daha dün “sarı gözlü oğlum” derken,
Aksakalın arasında dudakları sustu...
Gecenin sonu sabaha ererken,
Dünyadan güzel, ne gösterildi.
Açmadı gözlerini yumdu...

Ne zaman sala yükselse minarelerden,
Hançer sokulur,parçalanır yüreğim,
Farkı kalmaz, ışıkta dönen pervaneden..
Hasreti çekerde ağlar, ağlar gözlerim...

Yalan meraklanmasın, geçmez bu acı,
Yetim kaldı, üç oğul ikide bacı..
O babamızdı, nafile yoktur avuntu..
Fatihalar gidecek ruhuna,
Hanemizden çıkan ilk tabuttu...
1981