İlk sınavını verdin çocuk

Buram buram yaydığın korkularla
Bir ok hızıyla yayılan kara haberlerden biliriz
Alışıktır,nesilden nesile
Eklenir dededen oğula,oğuldan toruna
Şaşırma,zunutmaz,yanılmaz
Bir güdümlü füzedir sanki,madencinin yüreğine nişanlı
Takmıştır işaretini çoktan
Toz duman ile ciğerlerine
Zor alip verilen nefesle
Kara kasına,kara gözüne sırma
Kaç kez sönmüştür ocaklar
Kaç yetim,kaç dul,boynu bükük ana baba
Eklesek bırakılan ağıtları gökyüzüne
Bir tespih tanesi gibi mesala
Yirmibeşinde otuzunda kırkında
Emekliliğine üç beş gün kala
Göçük altlarında,gruzu facialarında
Ah bu ekmek parası geçim derdi
NiceYeminler etmişizdir dikiş tutmayan
Feryatlar duyan kulaklarımızdan
İnmiştir kalplerimize
İlmik ilmik yapışsanda kara kömür kara talihinle yakamıza
İyi günlerde yaşatmışsındır yalan değl
Ne sen bizi bırakırsın,ne biz sizi babadan oğula
İlk kazanı atlattın çocuk ilk destanını yazdın
Üzerine kaplayan kara kömürünle
Yazıldın şimdiden madencilik tarihine

Zonguldak 17.05.2016

Muharrem Akman