İlk şiirim bir yalandı

Kabul ediyorum:
İlk şiirim bir yalandı
Kendi kendimi avutup
Leylak kokularıyla
Baştan çıkarmaydı içimdeki ciddi adamı
Dile pelsenk olmuş bir melodi gibi
İki nota arasındaki ES gibi

İkrar ediyorum:
İlk şiirim bir yalandı
Kendi kendimi avutup
İçimdeki fırtınanın
Don Kişot misali bulutlara kafa tutmasıydı
Kısa metrajlı film gibi
İhtilal kokulu bayraklar gibi

İtiraf ediyorum:
İlk şiirim bir yalandı
Kendi kendimi avutup
Surrealist bir halüsinasyonla
Melankolik sığınaklar inşa etmemdi
Dört duvar arasına ‘ tutsak edilmiş ’ idealler gibi
İdealleri esir aldığını sanan ahmak zindancılar gibi

Her ne kadar
“İlk şiirim bir yalandı” desemde
Her yazdığım benim doğrularımdı
Dişimle tırnağımla savunduğum
Uğruna fedai olduğum
Askıda yırtılan kaslar gibi
Voltada söylenen marşlar gibi