İlk Şiirim Şiiri - Abdurrahman Çolakoğlu

Geceleri gündüz yaptım,
Işığımı hiç kapatmadım,
Biraz da acemiz davrandım,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Ben düşündüm ben yazdım,
Ben sordum ben cevapladım,
Bazen çizdim, bazen karaladım,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Gecelerin arkadaşı oldun,
O yolda yürüdüm durdum,
Bazen yazdım, bazen usandım,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Bazen sinirlendim attım,
Bazen yeniden yazdım,
Bazen güldüm, bazen ağladım,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Gece oldu yatmadım,
Kalemimi elimden atmadım,
Yazdım, yazdım hoşlanmadım,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Bazen ışıklar kesildi gelmedi,
Karanlıklar aldı gitti beni,
Mumla da yazılırmış hiç düşünmedim ki,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Kalemimin mürekkebi bitti,
Ama, düşüncem hiç eksilmedi,
İçimdeki heves daha da ilerledi,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Uykum geldi esnedim,
Ama,hiç yarıda kesmedim,
Yazdıkça ileri gittim
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Nereden aklıma geldi bilmiyorum,
Düşündükçe düşünüyor, yazdıkça yazıyorum,
Bazen değişik konulara giriyorum,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

Şiirde bir sanatmış öğrendim,
Ben de bir sanat yapmak istedim,
Bazen sinirlendim sildim,
Çünkü, bu benim ilk şiirim.

(2001-İstanbul)