İlk Şiir Şiiri - Metehan Büyükcivelek

Maşuk olurmuş aşığın derdine çare,
Maşuğu aşık olmayana kim ne çare!
Cevabını bilen de söyler mi ki yare?
Kendi geçemedikten sonra hep biçare.

Boşalan gönlü sevgi doldurur,can pare,
Uğrunda erdirir seni hep hakikate.
Hem varamasan da gerçeklerin tekine;
O yolda verdiğin her nefes bedel ömre.

Varmasın,olmasın,yaşansın büyük hasret,
O hasretle geldiğin yere bir dikkat et.
Eğer nefsini de alıp çıktıysan yola,
Geri dön! Gerçeği yeni öğrendin farzet.

O gerçekle yaşayan muradına erer,
Bu alemi hiç! Sadece ahiri bekler.
Yaklaştıkça çizgiye işitir ve de der:
Bu bedende geldiği yere geri gider!

Ey alem-i azam! Sensin her şeyi bilen,
Sual-i hikmeti bildiren ve öğreten.
Değil Mecnun ve Kerem gibi nüksettiren;
Ve Yusuf'un sesi:İşte en büyük yaren!