Kimseye verebileceğim aşk kalmadığında
kimsenin yanağını okşamaktan haz almadığımda
öpücükler benim için anlamını sonsuza dek yitirdiğinde
o çok çekici kadın tenleri
o hamur renkli, pürüzsüz, cilalı kadın bacakları
kırmızı dudakları, bordo ojeli tırnaklı pürüzsüz ayakları
çekiciliğini tam anlamıyla yitirdiğinde
o ilk sevgimde yeniden yüceldim.
Bir geri dönüş yaptım.
Dönüşüm muhteşem oldu!
Eşsiz, el değmemiş, tam ‘bana özel’ buldum
bıraktığım yerden de ileride...
Ve yeni doğmuş bir bebekten daha saftı.
Düzineyle kadının tadına baktıysam da
ellerinde, ayaklarında, dudaklarında gezmiş olsam da
o ilk sevgimi kirletmedi, yok etmedi!
Sadece yeni imkanlar sundu...
Kimseye verebileceğim hiçbir duygu kalmadığında,
o ilk sevgimde yeniden yüceldim.
Ve o ilk sevgiliye şükür!
Bunca zaman
bütün keşiflerime rağmen
o ilk saflığıyla beni beklemiş...
(Ocak 2004)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 3.2.2006 13:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!