İlk Sevgiliye Yazılmıştır

Saçlarının darağacında ipe çekildi genç ömrüm
renksizdi vakitsizdi mevsimsizdi
uzak şehirlerde yüreksiz bir sevgiliye tükendi
yaşamlar geldi geçti mevsimler yıllara karıştı
her şey kendince yenilendi acılar sessizleşti
korlar küllendi sense hep bu korkak yürekte
nasır tuttu güvenmek neydi unuttu
biriktin içimde yıllarca öylesine
o çocuk yüreğimi alıp gidendin
geri dönülemeyen pişmanlıktın

Bir gün karşıma çıktın tarifsiz kederler içindeydin
kırılmıştın incinmişti senin de yüreğin
derin çizgiler kırışıklılar ağarmaya yüz tutmuş saçlar
sessizdik sakindik batmakta olan bir güz güneşiydik
sahil yolunda çiçekler içinde salaş güzel bir yerdeydik
uzun uzun konuştuk biraz da şarap içtik
biraz geçmişten söz ettik olan bitenden
ana babalardan çocuklarımızdan ayrıldığımız eşlerden
hiç söz etmedik aramızda geçenlerden
sanki hiç yaşamamıştık hayat ne kadar garip

Yıllar önce delirdiğim o kız değildin
yoktu o kısacık saçlar
yoktu o ışıl ışıl gözler için için bana gülen
o neşeli ses o heyecanlı duruş yoktu
Üsküdar vapurundaki o yürekte yoktu
Dudaklarımdaydı içimde biriken zalim sözler
yapamadım çıkmadı dilimden
kıyamadım gelmedi içimden
isteyemedim geri o çocuk yüreğimi
anladım ki değişmeyen bir surete kanmıştım
boşa aldanmıştım boşa sevmiştim