İlk Sevgili Şiiri - Ahmet Tok

Çocuktuk o günler, hep çocuk kalacağız sandık,
Kör talih bu ya, yine aldandık.
İlk aşkın, ilk sevgilinin verdiği garip bir heyacan,
Öyle bir heyecan ki anlatmaya varmıyor dilim.
Ah ilk sevgilim, ah ilk sevgilim!
Dil dil olduğunu unutmuş,
Kalp kalbe vurulmuş,
Yaralı bir ceylan olmuş.
Ah, kelimeler nereye saklanmıştı o yıllar?
Cesaret zincirinin halkaları nerelere gitmiş;
Hangi bulanık sularda kaybolmuştu?
Fırtına aşk nağmelerini hangi çölün ardına savurmuştu?

Ey bulanık su durul; kendimi göreyim,
Kendimi göreyim ki halkalarımı bulayım.
Ey fırtınalı hava sakin ol!
Aşkın nağmelerini geri ver,
Sevgilim için en güzelini seçeyim.

Ahmet Tok