İlk Sevdiğim Şiiri - Abdullah Sezer

İLK SEVDİĞİM

Ne çok sevdim bee, kelimelere dökemedim,
kağıda kalemi geçiremedim,
herkesten her şeyden çok sevdim,
senden bile çok.

Canımın değerini kıymetini bilmeden,
kendimden çok sevdim, bir tek seni bildim,
seni sevdim, gözüm görmedi kör oldum herkese,
lal oldum konuşamadım, bir tek ismini zikrettim.

Sağır oldum ,kimseleri duyamadım, bir tek
seni hissetim, seni dinledim, işte kısacası, sevdim.
Devamını getirmedim, afalladım sevince,
bocaladım salaklaştım, ilk sevişimdi.

ilk sevdiğimdin, son da kaldın işte böylece.
Devamı gelmedi, bir kez daha sevemedim,
yüreğimin kapılarını kimselere açamadım,
Tümünü kilitledim, tümünü de mühürledim.

Bir tek seni bildim, seni sevdim,
ömrümün yettiğince, nefes aldığım sürece.
Ama yine de şanslı hissetim, şanslı bildim kendimi,
öldüğümde bile, ölünce bile en son,
sen öleceksin yüreğimde.

Severken ölücem seni de, işte ben seni
öyle değil, öyle böyle değil, ölesiye sevdim.
Kısaca sevdim, ne anlata bildim, ne de yazabildim.
Canımdan çok sevdim.
Belki, belki sevişimi severdin,
belki sende hissederdin.

Uzaktan sevmek düştü payımıza, görmeden,
duymadan, dokumadan, sevmek düştü payımıza.
Buna da eyvallah, buna da eyvallah.
Öyle işte, bir dilde sevmek vardı,
bir gözde, bir de yürekte.
Ne dilde sevebildim, ne de gözde, Yürek bildim sadece,
yürekte hissetim en derinde bir yerde, öyle….

ESİN ZALI &A.SEZER