İlk Seni Soracağım Şiiri - Halil Gülşen

İlk seni soracağım,
Adımımı atmadan toprağına o diyarın.
Henüz omzumdayken bavulum,
O yol yorgunluğunda tesellim olacaksın
Vardığımda o şehre ilk seni soracağım.

Haberini alacağım çocuklardan,
Bana seni anlatacaklar.
Yine eskisi gibi geçeceğim sokaktan;
Bakacağım pencerene uzuun uzun!
Çöküp kaldırımın kıyısına,
Sessiz sessiz ağlayacağım.
Vardığımda o şehre, ilk seni soracağım!

Dile gelecek sokaklar sonra,
Haykıracaklar olanca güçleriyle…
“Mecnun geldi” diyecekler belki de,
Mutlaka duyacaksın;
Hissedeceksin!

Hep seni soracağım yine;
Nerde, nasıl diye bensizken.
Yine küçük kuzuları mı okşuyorsun pamuk elinle?
Yahut, gözün yaşlıyken yufka kalbinle
Bana şiir mi yazıyorsun?
Sitem mi ediyorsun kavururken hasretin.
Yoksa ağlıyor musun kimbilir?

Bu şehre geldiğimde ilk seni sormuştum.
Hayat bağım
Kır çiçeğim,
Seni görmeden belki de,
Yine gurbet ellerine gideceğim
Sevgi sözleri neye yarar artık?
Gideceğim diyorum; gideceğim!
Yine de bir umut var kalbimde,
Bekle beni, döneceğim!