İlk Rastlantı Şiiri - Habip Kaygısız

Birden güneş parladı
Gözlerim ışıldadı
Kâinat sustu neden, kuşlar mırıldanmıyor?
Hava yetersiz şimdi soluğum kesiliyor
Kalbim yüzsüzlük edip şiddet ile vuruyor
Ta… içimde bir sızı, bir sıcaklık belirdi
Gözlerim kararıyor, tüm kainat silindi
Artık yalnız sen varsın bütün güzelliğinle
Anladım neden sustu evren karardı niye
Işıklar suratına rengârenktir vuruyor
Şimdi karşım Ya Rab bir ilahtır duruyor
Gözlerin pırıl pırıl bir yeşillik saçıyor
Dudaklarında bir ses gittikçe yavaşlıyor
Saçlarında birçok renk yer değiştiredursun
Dişlerin pırıl pırıl yüzün gülümsüyor
Elinde bir tas su ile karşımda duruyorsun
Sanki sevgini bana bununla sunuyorsun
Tası tutarken birden elin elime değdi
Kalbimde peydah olan bu tuhaflık da neydi
Suyu yudumlamadan bir defada içtim
Hayır, bu su değildi aşk şarabıydı şaştım
Sonra sen uzaklaşıp silinirken gözlerden
Yalnız bir şey kalmıştı aşk denen sevgi senden
İşte bu sana ilk rastlantımdı ve ilk sevişim
Artık sen her şeyimdin, gelmişim ve geçmişim.
Aradan yıllar geçti, çok uzaklardayım şimdi
Tıpkı o ilk rastlantım gibi her şey gözden silindi
Yalnız hayalindi ısrarla karşımda duran
Ve kalbimdi tüm şiddetiyle vuran
Değişen bir şey yoktu, gülümsüyordun yine
Bu bakışların da neydi, bu sitemlerin niye?
Anladım ki artık ben sensiz hayat olmazmış
Ömür geçermiş fakat ümitler hiç solmazmış.