Kalbimin orta şeridinden bir tren geçiyor
Yazdığım ilk şiire uzanan anılarım depreşiyor
İlk günkü hüzün devam ediyor kompartımanlarda
Sokağın ortasında bir başına kalmış 16 yaşım düşüyor aklıma
Sevdalı artık her geceye
Sevdası sokak lambası,
Susmuyor kuytu köşedeki insanların mutsuzluk kanunları
Ağlıyor içimde akordu çaresizliğe dönmüş sazlar
Veda etmeler yolluyor, çaresizliğimle yürüdüğüm insanlar
Kırık dökük bir suratla bakıyor hepsi
Serteser bir fırtına ile paramparça ediyorlar can evimi
Bitmek bilmeyen tren yolculuğumda
Kural şu ki, ilk peronda kaybedeceğim sevdiğimi...
Kayıt Tarihi : 30.10.2020 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
ve ben hazır değilim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!