İlk Pansiyon Şiiri - Mehmet Tozlu

Oturmuşum,
Burası gurbetçilerin yuvası,
Her zaman değişiktir burasın havası,
Yolcular, koşuşturan yolcular,
İş, seyahat, eş-dost ziyareti konular,
Bir rehavet çöküyor üstüne,
Rahatça bir uzanabilsem,
Ah keşke yuvama varabilsem,
Biran önce işimi halletsem,
Diyordu son yolcu,
Yorgunluktan şaşkınlıkla bakıyordu,
Hele kimliğini yazmama, hiç dayanamıyordu,
Kapıdan son giren,
Bekleme salonunda,
Birisi vardı dertli mi dertli,
Sigaranın dumanında teselli arardı.
Üstüne bir daha, bir daha yakardı,
Her duman acılarının dindirir,
Sonsuzluğa doğru götürürdü,
Sonra kül tabağında acı gerçek göründü,
Yavaşça kalktı ağır ağır yürüdü odasına,
Acı hatıralarıyla baş başa kaldı,
Amasya gecelerinde.