İlk otobüs Şiiri - Asi Yılmaz

İlk otobüs

Şimdi umutlar var yarına dair
Onlar solmasın istiyoruz yeni nefesler eklenmeli belleğimize...
Akşam erken iner ovaya hüzün kokar dağlar
Tenimizi okşayan bir rüzgar dokunuşuyla
Uzun soluklu geceler var koynumuzda...-

Sonra Tahir in Zühre ye yazdıklarını okuruz
Duygusallaşırız duygular akla hükmeder
Bir kere daha ölümü güzel kılmak isteriz.
Tahir in Zühre için yaşamı nasıl güzelleştirdiğine şahitlik ederiz
Aşkın nelere kadir olduğunu yaşarız
Bütün acılara ıstıraplara neden katlanılır neden
Boyun eğilmez bunu kavramaya çalışırız.
Bunları okur kurgular oluştururuz belleğimizde.

Süremiz yeter mi bilmiyorum
Dar sokakları adımlayıp
Tophaneden yağlı boya tablolarına bakar gibi
Şehre son bir kez göz atmaya

Biliyorum hiçbir şey sığmaz bu ana zaman yetmez düşleri anlatmaya.
Biliyorum denizin dalgaları arasından kaybolan güneş
Biraz sonra torosların zirvesinden karanlığı yırtmaya çalışacak…
Ve şehri izlerken unuturum zamanın hükmünü
Ezan sesiyle ele verir bu şehir düşlerimde firari beni…
Biliyorum ama anlamıyorum bu günler nasıl geçer
Üşüyen yüreğimi ısıtmaz gözlerin
Hava gözlerinden ırak süre yokluğa aşina eder
Sesini duymadığım geceler de rüyalarım üşüyor
İlk otobüse atlayıp terk edeceğim bu kenti
Sen den hatıralar kalacak ben ütopyalarımı da alıp gideceğim