İlk öpüçük Şiiri - Ahmet Kalkan

Yokluğuna alışamadım gitti
Uzakta olduğunu biliyorum farkındayım
İnadına senin düşlerinle yaşıyorum
Seni seviyorum! seni seviyorum çünkü
Seninde benim için atan yüreğini hissediyorum
Gecenin üçünde yada sabaha karşı
Gözlerini arıyor gözlerim sessizce
Ama yoksun yokluğun seni bana anlatıyor
Hayallerimin ne kadar büyük olduğunu
Sensiz bu bedenin nefes bile alamadığını
Yalnızlığımdaki gözyaşlarımı
Sadece yokluğun bana hatırlatıyor
Ve ben hiç unutmak istemiyorum
Seninle geçen mutlu günlerimi
Yirmi yedi ağustos gecesini
Bana ilk seni seviyorum deyişini
Bir metro istasyonu dibinde beni ilk öpüşünü
Bana sarıldığında bedeninin titremesini
Ve giderken gözlerime bakışını doya doya
Unutmadım unutmakda istemiyorum
Şimdi sen kahvaltını etmiş uzanırken
Ben yine seni düşünüyorum
Sensizim biliyorum uzaksın farkındayım
Hayat denilen bu zorlu yolda ben seninleyim
Sensizlik gece uykularımı bölecekse
Yada nefes almam hergün zorlaşacaksa
Bilki seninle yaşıyorum sen yanımda oldukça bende seninleyim