İlk Önce Geldin Sonra da Gittin

Önce karanlık vardı.
Sonra bu karanlıkta dünya doğdu.
Daha sonra yıldızlar ve ay gözüktü dünyadan.
En sonunda da güneş aydınlattı dünyayı.

Ama hala karanlıktı dünya.
Ve de çok soğuk.
Bir şey eksikti.
İnsandı olmayan!
Evet, yoktu insan.

Sonra İnsan oldu.
Öyle bir oldu ki..
Yetmiş milyon kişi oldu.
Ama hala çok karanlık ve soğuktu dünya...

Sonra yetmiş milyonun içinde sen oldun.
Ardından da ben...
Seni bilmem ama ben hala üşüyorum
Hala karanlıktayım...

Sonra sen girdin dünyama.
Ben güneşi daha fazla fark ettim.
Daha çok ısındım.
Daha fazla kalabalık oldu dünyam seninle.

Başkalarının da nefes aldığını,
Ve güldüğünü fark ettim.
Sonra sen gittin.
Gene karanlıkta kaldım.

Tekrar üşüdüm, tekrar kayboldum.
Tekrar yalnız kaldım.
Giderken her şeyi alıp götürmüşsün.
Elbiselerini, biblolarını, çay kupanı, resimlerini,

Anılarını da bana bırakmışsın.
Yerine de benim gülümsememi almışsın...