İlk okul çocuğuydu.
Öğretmeni kafasından vurulan,
Çocukların bakışları altında.
Ağladı, ağladı ve ağladı yine çocuk...
Eğitimsiz kalan doğu çocukları dediler.
Psikolojileri altüst olmuş,
Yıllarca hafızalarından silinemeyecek olaylarla.
İlk okul çocuklarıydı...
Eve koşup anasına sarılan,
Öğretmenim vuruldu çığlığıyla,
İsyancıl bir ağlamayla,
En doğuda bir ilk okul çocuğuydu...
Bilmezdi gerilla, hizbullahı.
Tanımazdı pastelle guaş boyayı.
Ama çizerdi
Kara kalemle
Kırmızı olan kanı.
Bilir tanıklık eder ölüme
Ödün vermeden cesaretinden...
Kayıt Tarihi : 9.4.2005 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!