İlk Okul Aşkı Şiiri - İlyas Kırlı

çelik-çomak oynarken ben
delik ayakkabımdan utanırdım,
mavi bir önlükteyken sen
kelebek tokalı saçından tanırdım

okul bahçesinde dolaşmalarım eksikti
sen,beni düşük yakalı bir çocuk bilirdin
yamalı önlüğümüm sol yanı hep kesikti
sen bir iğne, bir iplik karşıma dikilirdin,
saçlarına ördüğüm bu kör düğüm
tenefüslerde çözülürdü sırma sırma
her zil çalışında kapıya koşmalarım
saf sevgimdi gelde şimdi haykırma,

her evlilik oyununda babaydım ben
sen çocuğumun annesi,
okul çıkışı elvedayla giden
sendin, bense yarının bir bahenesi,
defterimdeki arka sayfalar
koca yüreklerin şiirleriyle doluydu,
çocukça sürdüğüm sefalar
şimdiki sevdamızın bir koluydu,
tuttum kolunda gonca gülün
ip atlayışlarında buldum resmini,
bir acayip ayrılıktı verdiğin ödülün
gurbet yollarında aradım ismini

yakalı önlükler sandığa girmişti
boynuna taktığın altınlarla el olmuştun
yaşımız aşk denilen erdemliğe ermişti
sen bensiz bir yürekte elle dolmuştun

kitap aralarında sakladım seni
okudukça kipriklerimi ıslattım
her yaprakta yırttım hesapsız gideni
bir roman yazdım ve seni anlattım

küstüğüm ne varsa sana dair
barışamadım hiç bir zaman,
yıllar sonra sensizliğe oldum şair
satırlarıma düşme aman