Evet, ben hep sevdim.
Herkesin nefret ettiği hayatı.
Bugünün yarınlarını.
Geçmişin tozlu raflarını.
Ayakta kalmaya, yıkılmamaya;
İnatla, haykırırcasına hep sevdim..
Ama, en çok da seni sevdim.
Gözlerindeki ışığı,
Sözlerindeki neşeyi,
Sahipsiz bir çıtalı gibi;
Yok olma uğruna sevdim..
Evet, sevdim.
Dizlerindeki huzuru.
O, o narin ellerindeki mutluluğu,
Küçük bir çocuğun;
Elindeki oyuncağı sahiplenirceesine;
Canımdan, can katarak sevdim..
Okyanuslar dalgasız,
Denizler mavisiz,
Gönüller aşksız,
Bu dünya, bu dünya;
Nefessiz kalana dek seveceğim!
BURAK ÖZKAYA
ÇANKIRI
Kayıt Tarihi : 4.12.2018 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!