İlk/nur Şiiri - Fatih Efe

Önce;
Dokuz ay süren bir belgesel ile başlar,
Sonra bilim kurgu ile izlenmeye başlanılır,
Anlanmaya çalışılır imikleri,
Benzetilir -elleri- gözleri - kirpikleri
Benzetilir ya anneye ya da babaya,
Sonra; Tiyatro başlar,
güldürür güldürtür..

Belli bir evreye kavuşur artık
çıkmaya başlar süt dişleri
Büyür annenin sevinci
Su içlerinde çakıl tanesi
Ve mayhoş bir ağartı uçlarında
İlknur dur bu ilknur,
Çiy damlası tırnakları
Diş goncasında acı bir kamaşma
ve Gülerken ağlaması

Anne için uğraş, baba için eğlencedir
Baba Çoban gibidir kaptırır gönlünü çalar kavalını
salar tüm koyunlarını,
Anne;
Aydedeler uçurur geceler boyunca
ve İknur;
durulur pembeleri
Avuçlanmış bir su da yalnızca Yürür denize bakar
Annenin Sözleri, rüyaya karısır
ince imgelerde oynar ideleri
güler hep melekleri...

-İlknur bu

Açılır ekranı Bir serüven başlar
heyecan salar seyircisine
Yüremeye başlar,
Emeklemesi kafi gelir,
Kırar tabağı çanağı,
Döker orayı burayı,
yürümeyi koşmayı öğrenir
koşar Deli taylar gibi, koştuğunu yeri bilmeden..
ve düşer
düştüğü yeri suçlarcasına vurur ayakları,
Ninesi kucağında Efsunlanır göz yaşları..
kulaklarına fısıltı düşer, unutur acısını
Uyuya kalır kuştüyü kucaklar da..

-ilknur bu işte