Hava karanlık uykusuz gözler
İçimde bitmeyen amansız hisler
Çevreye bakınıp oturduğum yerler
İşte o gün ilk nöbetimdi
Ansızın çıkıp gelecek diye
Saatlerce gözetledim her saniye
Bu endişe ve çileler bilmem niye
İşte o gün ilk nöbetimdi
Bir ses, heyacan ve tedirgin
Gözlerimde uyku çok belirgin
Beklediğim heran hep gergin
İşte o gün ilk nöbetimdi
Biraz heycan atma korkusu
Sanki bir temiz hava kokusu
Gözler kapalı gelmiş uykusu
İşte o gün ilk nöbetimdi
Kayıt Tarihi : 16.2.2024 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Diyarbakır-1994
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!