İlk Nefes Şiiri - İlknur Er

sensiz aldığım ilk nefes
ciğerlerim tütün katranında bile bu kadar acı çekmemişti
ne hasretler yaşamıştımda hiç biri bu kadar ağır değildi
yuvasından uçmuş kuş gibiyim ve vakitsiz öten horoz gibi
kestiler sen imi şimdi sensiz ve seninsizim

tutki bir gülüm derdin dokunsan dikenlerim batabilir
benki o dikenlerin batışına bile aşıktım
tut ki uçurum kenarında bir dağ lalesiyim derdin uzanırsan düşebilirsin
ben ki o uçurumdan yuvarlanmaya her bir dönüşte sana sarılmaya razıydım

Sensiz aldığım ilk nefes
annemin ilk kez içirdiği sıcak çay gibi yanık bir tat var ağzımda
ve nisan yağmurlarında sırısıklam ıslanmışlığın şaşkınlığı
hangi mevsimdeyiz kaçıncı bahar ayın kaçı ne farkeder
sen yoksunkii...