İlk merhaba Şiiri - Şule Kandlli

Yavaş yavaş terk ediyor bu şehri yalnız kalmışlar
Ağlıyor emziğiyle sokak ortasında bir çocuk
El sallıyor görmediklerine
Belki 3 4 yaşlarindadir
Anne hasreti sarıyordur bedenini
Avazı çıktığı kadar bağırıyor

Ağlama çocuğum emziğin alınsa da duymak istemezler seni
Bu şehir yuttu hepsini
Karanlıklarına itti
Sonra sokaktan kırmızılar içinde bir orospu
Daha çok bağırır çocuk anneeee der
Yan sokaktan duyulur sesi
Pencerede bir kadın
Kes sesini gir içeri.

Yavaş yavaş çıkıyor merdivenleri
Düştü düşecek ama biliyor kimse tutmayacak
Emziği kalmış sokak ortasında
Koşa koşa geri dönüp alıyor meme zannettiği annesini
Kimsesiz bir çocuk var orda
Köşe başında içinde yalnızlıklar kırıntısı
Bilmez anne sevgisini
Bütün o melekler büyürler
Kimi sokak ortasında kimi bilmem hangi ayyaşin koynunda
Şanslı olanlar mektep kapılarında
Yetim yurdunda…
Kimisi eziyeti çekmeye devam edecek
Pencerede bir kadın son avazında naralarını
Atacak.
Tüm gücüyle dövecek küçük bedeni

Ben sokak ortasında yalnız kalmış çocuk
Hala büyümedim ... Hepinize merhaba.