İlk Lacivert Ceketim Şiiri - Mahmut Polat

İçimin ırmağına akisleri düşünce eski günlerin
Kanatmaya başlarım rüzgar yaralarını gövdemin
Ne baba sevgisi gördüm
Ne şefkatli parmakları gezindi saçlarımda annemin

Bu yüzden hep keder şiirleri yazar
Yalnızlığı böyle alnından öpmemde ondan

Alfabeyi
Komşu köy okulunda
Karatahtada öğrendim
Kerat cetvelini de
Kış garaz bir fırtınayla gelirdi erkenden
Kar bir yük gibi dururdu Kaplan Dağı sırtlarında
Ben melalimi avuturken
İlk lacivert ceketimle
Parasız bir Yatılı Bölge Okulunda

Akşam siyah bir tülbent gibi örterdi bodur çam ağaçlarını
Bir bakır madenini andırırdı Küçük Göl
Sonra kuşların sesi kesilirdi bizlerle
Aşk henüz gitmediğim çok uzak bir ülkeydi
Ömrün izdüşümleri de belirmemişti alnımda henüz
Bu geçmeyen derin çizgilerle