Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bir dorgulama şiiri gibi bir aşkın biyografisi bir şairin otobiyografisi gibiydi kutlarım
koca bir sıfır
ilk kim olduğu önemsiz : önemli olan kim emek verdi :)güzel çalışma:)kalemin susmasın
Yüreğimdi belki,
Kalbini on ikiden vurup,
Aşık eden...........
Ama;
Gözlerindi,yüreğimi azmettiren,
O Yüzden;
İkimiz de masum değiliz,
Bu sevda da...............
Kimin sevdiğinin ne önemi var..........
Yüreğinize sağlık
:))o kadar güzel tamamlamışsınızki şiirimi ne diyeceğimi bilemedim Gül Hanım..teşekkür ederim güzel düşünceleriniz şiiriniz ve kattığınız hisler için.. :))sevgiler saygılar bizden olsun...
“Efendiyi seven köle efendidir, kölesini seven efendi köledir. Tutsaklığın pazarına düştüm mademki, zincirim aşktandır diye Yusuf’a satsınlar beni.”
Diyen mi, gıcıkmış?
Bence, değil!
Olsa olsa, bu fasaryanın “En Sevimli Cadısı”dır!
Hala “İlk Kim?” diyorsa, sevgili “şiirbazım…
Bu soruyu üstüme alınıp, kendi adıma demem gerekir ki;
'Gözlerin kadar kara bahtıma kırdım tüm kadehleri...'
Oysa ne güzel gidiyordu seninle hayat.
Hem miskindik hem de mistik.
Ataletten kurtulamamıştık ama
Merak etmekten de bir an geri durmadık.
Tek sorunumuz vardı;
Hiçbir zaman çaba gerektiren şeyler için,
Mecalimiz de yoktu.
Hayat yormuştu...
İş yormuştu...
Aşk yormuştu...
Mizacımızda, hep mizah vardı ama
Menümüz, hep tek çeşit kalmadı mı seninle?
Kendimizi her şeyden muaf ettiğimiz,
Uzun molalarımız vardı bir de...
Hep o mucizeyi bekledik.
Mizansenler hazırladık durduk beynimizde.
Ama gözlerimizin,
Doğuştan “miyop” olduğunu da unuttuk biz seninle...
27.5.2009
Yüreğine sağlık… Ömrüne, gönlüne bereket…
Nicelerine inşaAllah…
Sevgilerimle…
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta