İlk Kez Özgürlüğe Koştum

İlk masum gülüşümü, yoksulluğun girdabından yıldızlara bıraktım
Eşkıyakarın mekan tuttuğu, kekik kokan dağlarda
Mavzer sesleriyle
Kurt sesleri birbirine karıştığı
Uçsuz bucaksız gecelerde
Usanmadan
Şafak söktüğünde
Sabaha doğacak
Güneşin
Kızgınlığını düşlerken
Mermer gibi soğuk yatağımda
Annem gibi
Gecelere
Hep
Gizli, gizli
Çocukluğumun
Gözyaşlarını döktüm
Yoksulluğun, yokluğun sürgünü
Çocukluğuma düşerken
Öyle bir koca kente düştü ki yolum
İstanbul'da
Zeyrek'li günlerimde, ilk kez kendi ülkemde mülteci oldum

İlk kez özgürlüğün ateşini yaktım, gençliğimin korsan yürüyüşlerde
İlk kez emek kavgası veren, bir genç vuruldu yanıbaşımda
Bin dokuz yüz seksen dokuz yılın
1 Mayıs'ında
Taksim
Şişhane'de
Bedeni yere düşen
Göğün ağırlığını taşıyan bulutlar
Marmara Denizin dalgaları
Türkiye
Ona ağlarken
Bir gün sonra
Cenazesi
Milyonların omuzunda taşınan
Tabütü
Özgürlük kokan
Mehmet Akif Dalcı'nın
Katledilişini unutmam
İlkez özgürlüğün ateşini yüreğimde sakkadım, o gün
Aydınlık yarınlara doğru koşan, çocukların gülüşünde çoğalan

İlk şiirimi hapiste, bir ucunda emeği, öbür ucunda öksüzlüğü
Hasreti, sevgisi, anneliği, kadınlığı olan
Herkesten daha çok yürekli, daha gururlu
Daha çok köylü
Daha çok kentli
Herkesten daha çok tatlı dili
Daha çok sabırlı
Daha çok cefakeşli
Herkesten daha çok sevecen, seven
Herkesten daha çok karanlıklarla boğuşan
Çiçekler ekip, büyüten
Kuşlar yemleyen
Her zaman hayata tutkulu
Umudunu
Umutlarını yeşertmeye çalışan
Alın teri
Aras'ın çoşkulu suyu gib berrak
Nasırlı elleri
Sanki çorak topraklar gibi
Şerham, şerham
Tarlada ırgat
Fabrikada ortacı
Özü, sözü bir
Teni toprak
Teni gül kokan
Ninileriyle büyüdüğüm
Şimdi yüreğimde
Şimdi özlem kokan resimlerde yaşıyan
Her zaman güçlü, dirayetli altı çocuk annesi, anneme yazdım

Mehmet Çobanoğlu
08.11.2022
İstanbul