usul usul yürüyordu bayazit'ten aksaray'a
göğsünde istanbul kız lisesi arması
beyaz kaşkol boynunda
telaşlıydı
adımları aksaktı
ama o güne kadar bana
onun kadar anlamlı
hiç kimse bakmamıştı
karşıda ben
yeni başladığım sığarayı ateşlerken
kirpiklerimiz kırpıştı birden
yüreğimi bir yangın kaptı
ama o güne kadar bana
onun kadar anlamlı
hiç kimse bakmamıştı
kırk yıllık tanıdık gibi
ona uzattım elimi
aksaray'dan döndük yenikapı'ya
dillerimiz tutuldu konuşmadık küs gibi
ama o güne kadar
onun kadar tutkulu dilli
hiç kimse tutmamıştı elimi
yenikapı sahili boştu
oturduk bir banka
boynundan düştü kaşkolu
heyacanlıydık
dalgalar çıkıyordu omuzlarımıza
değildik ıslandığımızın farkında
ama o güne kadar
onun kadar seviyle
hiç kimse sarılmamıştı bana
işte böyle aşık oldum ben onaltı yaşında
o kış İstanbul çok soğuktu kimin umurunda
hiç kimse o kadar büyük tutkuyla
bır daha bakmadı bana..
Kayıt Tarihi : 19.8.2005 12:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Mustafa Sami
TÜM YORUMLAR (2)