İlk Kez Şiiri - Hüseyin Aktaş

İlk kez sapanla savaştım umutlarımla
her taşın ölüm çığlığı
Bir kalbi düşürdü ayaklarıma
Ve kanatsızlığım büyüdü sonbaharın koynunda

Kalbim az yavaşladı son gözyaşımda
Hayata dair ne kaldı ki elcazda
Benden önce
ki sonra
Sekiz bin dünya öldü
Ve kanatsızlığım büyüdü

………………………………………..
Aydınlığın sabahı
Sahte bir suret çizdi gölgeler
Önce bin zehirli yılan
Her sokma ardı bin bir kâbus
Terleyen düşler motifler çizdi beyne
Ve sen dirildin ellerin toprağa değdi yerde

İlk kez doğdun topraktan ve
Küçümen bir ışık geldi gözbebeğime
Ovaladım hayatın her karanlığını
Her zerren milyon güneş doğurdu

Umutlarım geleceğin doğmamış kundakları
Her nefesin bir bebek doyurdu