İlk Kar, İlk Hüzün Şiiri - Csevde

Senenin ilk kaından hep nefret etmişimdir.
Yere düşen her tane kadar özeldir yalnızlığım,
Hiç bir yalnızlığım bir öncekine benzemez,
Hep daha dayanılmaz daha acı olur.

Ama bu sefer...

Bir daha beraber kar altında yürüyemeyeceğimizi bilmenin verdiği,
Ve yine bir diğelerine benzemeyen rezil bir acı.

Yataktan kalkıp, sıcacık ellerimi kara dokundurduğumda hissettğim şey
Ayrılırken son öpüşmemiz kadar korkunç,
Duyduğum sözler gibi zehirliydi.

Ve ben canımı acıtan dayanılmaz acıyı sıktım avuçlarımda
İki hain söze fırlattım hayalimde.

Sen her kar yağdığında,
Her kar yağarken yolda yürüdüğünde bide sokak lambasının altındaysan.
Bir daha hiç öyle bi anımızın olmayacağını düşün, siyah hain sözlerden nefret et!