İlk kar düştü Şiiri - Orhan Kaymak

Koyu gri sis kaplıydı her yer
Kaldırımlara kaynamış horasanlar
Eski duvarlar, taş hanlar
Selimiye, Eski cami, kervansaraylar
Bedesten çarşısı Tahmis’de insanlar
Kimi aşağı kimi yukarı telaşta
Üşüdüğümü bile, bile dar sokakta
Soğuk yanağımı okşuyor ufakça
Yanımdan bir çift geçiyor genç yaşta
El ele uzaklaşıyorlar baktım şöyle
Aşk akıyordu ellerinden her yere
Aklıma sen geldin yine Selimiye’de
Bir sigara yakıyorum acısı ağzımda saklı
Üflüyorum dumanını efkarımdan katkılı
Şimdi minarelerden iniyorum.
Gözüm bir yerde bir kubbelerde
Nakışlı ahşap kapı, oval pencerede
Tarih kokuyor her yerde her köşede
Kokluyor yürüyorum...
Burnuma bir ıslak yapışıyor serince
Alnıma şakağıma, yanağıma vuruyor
Beyaz, beyaz düşüyorlar havaya
İlk kar düştü Edirne de bu sene
Önce havaya sonra kaldırıma
İlk kar düştü bilesin,
Önce başıma düştüler sonra yalnızlığıma...

Orhan KAYMAK