Ankara’da ilk kar
hiç bu kadar güzel olmamıştı.
Böyle tuttuğunu
görmemiştim daha önce.
Kar, sen istisnalı kadınlar gibi,
göz alan ama soğuk.
Göstermeyen seni
bulutlarının ardına saklayıp.
Seni, gözü de özü de yakanı.
Elinde kibritle oynayan
çocuk kadar umarsızca üstelik.
Kızamazsın ya bakınca masum masum.
Ne bilsin değil mi çocuk
evi barkı kül eden olduğunu?
05 Kasım 2006 Pazar, 10:36
Seyyid Ali ÖzçelikKayıt Tarihi : 17.7.2007 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!