İlk Kar Şiiri - Deniz Küzeci

İşte yine kar yağıyor
Ve ben yine yalnız.
Titriyorum ürperiyorum
Beklide korkuyorum kim bilir
Her lapa düşerken
Ben gözlerimde derin bir uyku
Bedenim yorgun, ve düşüncelerim
Gözlerim açık bu sabah çok erken
Ben yine yalnızım her zamanki gibi
Kah içinden kaçıp kurtulmak istediğim
Yalnızlıklarım gibi,
Kah konuşmak için bir serçe,
Bir kedi aradığım gibi,derken
Geçmişimle geleceğim arasında
Koşuşturuyorum bir o başa bir bu başa
Çocukluğuma takılıyorum
Bir türlü çıkamıyorum düşlerimdeyken
Bir kuzuları otlatıyorum dere yolda
Güneyde kara çamurda
Bazen aksi taraflarda kındıralıda
Danalar kaçıyor kızgın güneşten
Ben peşlerine koşuyorum
Ter içindeyim, yorgun nefes nefese
Kulaklarımda horoz sesleri çınlıyor
Çeşme başları kalabalık,
Arabalar gıcırdıyor,
Öküzler zor çekiyor ağır yüklerini
Bir duvarın gölgesine takılıyorum
Oturduğum taş bir döşek kadar rahat
Gözlerim kapanır gibi oluyor ben
Hülyalara dalıyorum
Sevdiğim kızın elinden tutuyorum
Gözlerinden ayıramıyorum gözlerimi
Başını dizime koyuyorum
Saçlarını okşuyorum,
Sıcaklığı elbisemi geçiyor
Kokusunu çekiyorum ciğerlerime kadar
Düşlerimi yaşıyorum özgürce
İstediğim kadar
Zaman su gibi akıp geçiyor
Anamın sesi kulaklarımı çınlatıyor
Belki de kızıyorum hayallerimi böldüğü için
Ama onun yüreğinde ki sevgiden habersiz
Oturuyorum yer sofrasının başına
Yayla çorbasından yarpuz kokusu yükseliyor
Babamın sesi duyuluyor kapıdan
Bir anda sofra doluyor yer kavgaları
Ekmekler kapışılıyor çay sobada kaynarken
Kaşık sesleri, zavallı anam koşuşturuyor
Kimse aç kalmasın diye,
Atımı sürüyorum kah yayla yolunda
Kah çilhoroza yukarı
Gabanları dolaşırken gözüm takılıyor kızlara
Süslenmişler renk cümbüşü gibi
Atımı dizginliyorum başını dik tutsun diye
Rehvan koşturuyorum becerebilirsem
Bir mutluyum nasıl anlatsam
Hep konuşuyorum atımla, Uçar diyorum atıma
Dağın düzünde hep dört nala
Buram buram kokuyor çayırlar
Atın yelesi uçuyor rüzgarda
Yol bitmesin istiyorum, hayaller kuruyorum
Yinede dört nala gidiyorum
Kebap gözesinin başında
Tekrar tekrar içiyorum
Bazen dişlerim sızlıyor soğuktan bazen midem üşüyor
Heybelere koyuyorum su dolu bidonları
Çayırın yolunu tutuyorum
Eve dönüş bir başka akşamları
Zor beklerdik yemekleri sokağa çıkmak için
Oyunlar oynardık saatlerce
Aşıkları boyar kurşun dökerdik
Eneke seçerdik en iyisini
Kar yağmasın, hep toplanırdık meydanda
Kızakların en iyisini yapardım
Donsak da soğuktan gece yarılarına kadar
Kimse alamazdı bizi içeri
Köyüm arkadaşlarım ve çocukluğum
Sende kaldı benim tek mutluluğum
Yine kar yağıyor ben yalnız
Ne kızağım var kayacak ne aşıklarım renk renk
Seni hep yaşayacağım ölene dek

(05.12.2012 ERZURUM 20/3)