İlk kar Şiiri - Halil Kıvrık

sen gidince
İlk kar düştü yamacıma.
Yıllar sonra ekvatora geri dönen dönence.
Evrenin sırlarıydı
akıl sırra kadem bastığında.

Bütün düşlerin ötesinde
kırılgan uzak dünya yoktu
sevgiydi kendisi olmuş
sapasağlam.

Senden sonra ben;
Vahada çilingir soframı kurmuştum
yalansızlıkları içtim binbir gece
üçbinaltıyüzelli gün
eksiğiyle fazlasıyla.

Kuraklığı meze ettiğimde etrafımda kar yağıyordu hurma ağaçlarına
silkelesem aşk düşüyor yanıbaşıma.

Kar taneleri için için eridi
Masal değildi kaybolmayan zaman içinde evvelinden
kurak çöl bu rutubet gözlere
ne menem acı ki;
umut’ma dedi.

Akşam güneşi doğuyu
gün;
gündüzü geceye terk ettiğinde;

Ben sende kalıyordum hep..