İlk İnsandan Miras Aşk Bana

Sordum: 'Ey dünya, sen ne ile yüklüsün? '
Huzur mu, dert mi senin sözün?
Cennet gibi tatlı, Cehennem kadar güçsün
Cevabı özünde saklayan dünya
Amacın sınav, dertlerin zor olsa da
Anlamayan olur da, senin kıymetin anlayana
Ruhum dertte, dert eyleme dünya
Senden baklemem umut, umudum yaradana
Yaradanım elbet sunar huzuru bana

Ceylan kaçtı, aslan kovaladı
Elbet güçsüz güçlüye her zaman avdı
Zulüm değil, vahşet değil, dünyanın kuralıydı
Ey dünya! Ödüle giden yolda bize ceza
Adem'le başladı sürer gider elbet hata
İnsan bir yandan kavi, aciz bir yandan da
Hatasıyla gelmiş Adem, sığınmış tövbe kapısına
Dua dua yalvarmış ilk hatayla yaradanına
Yaradanım, boş göndermemiş geleni kapısına

Güzel, sınırlı ölümlüde; sınırsız güzel Cennette
Sığınmış insan dünya evinde yarım kalmış sözlere
Kelimeler öğretilmiş yetmemiş onlar aşkı tarife
Adem yanmış Havva diye, Havva Adem'e hediye
İkisi de birbirinde saklı, birlikte bütün olmuş
Adem hep varmış, Adem'in varlığıyla Havva doğmuş
O ölümsüz bakışın adına 'AŞK' konulmuş
Herşeyi yaratan 'Ol' demiş ki yaratılan olmuş
Aşkı kalbe gömen de elbet 'O'ymuş

İşte dünya, varlığınla ne zor imtihansın
Zehri içinde olan aşk ile yaratılmışsın
Ruhum onsuz huzur yerine, onla azabı tatsın
Aşk; azb kökünden gelen büyük lezzet
Hadi zor imtihanımda bir sual de sen et
Bana yardım et, doğru cevapla beni yücelt
Beni göklere, beni melekler makamına yükselt
Hadi beni tamamlayan eş aşkımı hisset
Ben değilim, sen değilsin; bizimle sözü aşka söylet...