sadece ben'er' idim
gölgelerin savaşa kuşandığı
içinde kuşların kanat ve atların
hatıraya tekabül sayılmadığı
kır ve şehir ve terk ya hüzün da
ilah-i yat bir enfes kış denizine
terk edilmiş bahar-ı sevişme ırmağı
bir rahim gibi yontulurken elinde bir
az biraz ama az çok da doyurucu
kadın rahmine idi yürüyüşlerim
kadın ama bilge ve der ki şahane eliyle parmak göstererek;
sen, insan üretimi tek sanal şair,
gerçekliğin acizliğinde banal bir
bir bilir misin nedir de dolaşırsın
kapımda tutamaz iken belimi
sonra ben ademdim, gölgem de tanrı....
geri döndüm kalbime, bir kağıda ıslak tütün sarmaya...
Kayıt Tarihi : 2.1.2013 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!