Yokluğunu dilenir varlığınla hayat bulup sevdaya dönüşürüm
sen gidince kurmuş bedenimin bu toprakları
sevinçten akıttığın gözyaşların yağan yağmur damlalarıyla hayat buluyorum
ölümcül hastalığa dönüşen sensizliğin karşısında öylece çaresiz kalırım.
Göz yaşlarımda akıttığım damlalar senin yağmur damlalarına karışınca
bazen Fırat bazende Dicle olurum bazende uçsuz bucaksız çöl olurum Mezopotamya'ya insanlığın ilk başlangıcın adıysa bu tarihin güzelliği
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim