İlk Hediye Şiiri - Turgut Uzdu

Bin yalnız gecenin
Çok beklediğim ilk hediyesi idin
Rüyalarım bile aydınlanmıştı gelişinle
Işıkların bütün güzelliklerini takmış
Gökkuşağı renkleriyle gelmiştin.

En derininde yüzerken mutluluğun
Kendi mutluluğunla vedalaştın
Allı bohçaya bile saramadan sevdamı
Bir karanlık gecenin sabah oluşu gibi
Sessizce uzaklaştın.

Oysa yıldızlar şahit,
Kimseye el açmadım, boyun bükmedim
Ne yalnızlıktan, ne sensizlikten
Ne de sevdasızlıktan hiç
Ama hiç ürkmedim.

Gelişini sen getirmiştin
Ne olurdu kendi gelişinle vedalaşmasaydın
Kavuşmaları küstürüp
Bin gece getirmişken seni
Bir gecenin bitişi olmasaydın.

Yine yalnızlığa mahkûm oldum
Keşke, keşke gitmeseydin,
Bütün maviler sevinmişti seninle
Keşke benim gibi
Dünyamda hayat bulan renkleri üzmeseydin.