İlk Hecem Şiiri - Ali Türkmen

Bir yangının ilk hecesiydin dudaklarımda
Yıllarca heceledim
Bitmeyen cümle oldun dudaklarımda
Dudaklarımda geceledin
İlk heceydin yar, tek heceydin
Bir heceydin ki pir heceydin
Hecelettin hecelerce
Hece oldun dilime
Hep seni heceledim
Seninle, bir heceyi çözdü dilim
Herkeslere küstü sukut etti de
Bir sana söylendi
Bir sana döndü dilim
Dil sana döndükçe dönerdi başım
Dert olur başa düşerdin
Sen gönlüme düştükçe, dönerdi başım
Gözyaşımda tüterdin
Lügatlere yabancı esrarlı bir heceydin
Sen bana aşikârdın, lügatlere geceydin
Gönlümde hecelenirdi tarifin
Tarifsiz gecelerde…
Gönlüm hecelerde seni bulurdu
Hecenin esrarını çözünce gönlüm
Heceler gönlümde dize olurdu
Gönlüm tek heceden cümle kurarken
Dizeler gönlümde dize gelirdi
Gönlümde kıvılcım hecelenip büyürken
Heceler dilimde dile gelirdi
Ben seni anlatırdım, dilim döndükçe
Sen beni ağlatırdın, dilimde döndükçe
Ağlatsan da kırsan da yakıp yıksan da
Her seferinde diriltip, yeniden vursan da
Yüklemlerimi yüklenip, Kaf dağından atsan da
Yine seni hecelerdim
Binbir gece dillenip yalvarsa bana
Yine sende gecelerdim
Gece olurdun ilk hecem,
Karartırdın dünyamı
Seninle karanlıkları severdim
Ben seni heceleyince, şafaklara küserdim
Ecelim olurdun, ölüm ölüm ölümlerde
Ölüme hasret yaşardım
Sen ecelimken ilk hecem
Ben yaşadığıma şaşardım
Sen ecelimken
Ben nasıl yaşardım