Ben neredeyim,nasılım ?
Merak etme sen,
Tanıdığın ilk günkü gibi işte,
Yine hüzünlü gecelerin koynunda
Yine kederli akşamların omuzunda
Döküyorum gözyaşlarımı sessizce
Sabahın karanlık şafağında ,
Yorgun gözlerimle
Dünya'nın neresinde olduğumu bilmeden
Uyuya kalıyorum
Bazen ışıksız bir şehrin ortasında
Dolaşıyor RUH'um , usulca ve sessizce
Kimse görmeden
Kimse bilmeden
Kimse hissetmeden
Yüreğimi savuruyorum yıldızsız gökyüzüne
Bazen sönmüş bir yıldıza takılıyor kanatlarım
Bazen karanlıklar içinde
Derin bir okyanusa yansıyor
Fersiz gözlerim
Her zamanki gibiyim işte
İlk günkü gibi
Yine kan damlıyor mısralarımdan
Yine hüzün karalıyor kalemim
Yazıyorum işte ilk günkü gibi
Kaderime küsmüşcesine
Yine kelimelerim umutsuzluğa düşmüşcesine...
Kayıt Tarihi : 8.11.2022 08:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendi kendimle konuşurken

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!