İlk Gün ki Gibi…

Gözlerini odaklandığı pencereden ayırarak;
-Geliyor dedi, nihayet geliyor. “Sahiden gelir misin? ” dediğinde “Gelirim” demişti. O günden beri hep bu pencerenin önünde gelişini hayal ediyordu. Kaçtır uzaktan görünüşünü, kendisine doğru gülümseyerek gelişini ve ona ”Hoş geldin” derken nasıl heyecanla titrediğini, yüreğinin sevinçten yerinden fırlayacak gibi olduğunu düşünüp duruyordu.
Hava çoktan kararmıştı, saatlerdir gözlerini bir saniye ayırmadan o pencerenin önünde duruyordu. Bu gece sabah nasıl olacaktı, onun gelişinin heyecanını yaşarken saatler nasıl geçecekti, uyuyabilse saatler geçerdi ama uyuması da mümkün değildi ki, pencerenin önünden kalktı kendine bir kahve yaptı.” Geliyor “ dedi. Yıllardır özlediği, beklediği en çok sevdiği geliyordu.
Ne zaman, nasıl uyudu, ne zaman sabah oldu bilemiyordu, belki de hiç uyumamış hep onu düşlemişti ama sabah olmuştu işte, güneş doğmuştu. Bu sabah güneş her zamankinden farklıydı. Kış günü olmasına karşın ne kadar parlak ve ne kadar sıcaktı. Hep üşüyen elleri de sıcacık olmuştu.
Karşıdan göründüğünde, heyecanını bastırmaya çalıştı “Sakin ol, heyecanını belli etme, kendine gel” diye kendini yatıştırmaya çalışsa da başaramıyordu. Tüm bedeni heyecandan titriyor, önünü alamadığı bir sevinç kasırgası tüm benliğini sarıyordu. Koşup boynuna atılmak için sabırsızlanıyor, ayakları kendiliğinden gidiyordu. Ona sarıldığı anda, zaman durmuş, yeryüzündeki tüm canlılar yok olmuş sadece ikisi kalmışlardı sanki…yüreğinin çarpıntısı, bedeninin titremesi duyulmayacak gibi değildi.
Yıllar sonra; yine aynı pencerenin önündeydi işte, aynı heyacanla onun gelişini bekliyordu. Derin bir iç geçirdi gözlerini kapattı. O unutulmazlar anların, onunla geçirdiği hayalden öte güzel saatlerin büyüsüne bıraktı kendini.”Seni çok seviyorum canım “ dedi.
Birden omzuna dokunan bir el hissetti. Arkasını döndü onun gülen gözlerini gördü.
-Geldin mi? Gözbebeğim! Dedi.

Ne zaman düşünsem seni;
Kokun gelir uzaklardan
Ucu yanık sevda mektupları gibi
Her gün doğumunda seni alırım kollarıma
Her gün batımında sararım kara sevdanı
Sol yanıma

Şehirler geçer gözlerimden birer birer
Gelirim yine,
Yollara,hasrete inat
Bir kere değil binlerce kere…
Sarılırım sana
Kalır tüm evren karanlıklarda
Bir ben aydınlanırım gözlerinin ışığında
Hep..İlk gün ki gibi…

Sevdayı yazan kalem gibi bakar gözlerin
Güneşi yakan alevdir öpüşlerin
Ne kadar temizse ilk gün
Hala öyle bakışların

Ne dün nede bu gün
Bakamadı kimseler senin gibi
Gülemedi hiç kimse gözlerin gibi
Ve doldurmadı hiçbir şey yüreğimi
Sevgin kadar…

Gidişlerinden oldu tek şikayetim
Dokunmadı hiçbir şey
Elimi koyup şakağıma
“Hoşça kal” demek gibi
Ve yakmadı hiçbir şey canımı
Hasretin kadar…

Neler değişmedi ki
O günden beri
Günler, aylar
Mevsimler..
Hatta dostlar bile

Bir sen yalansız baktın bana
Bir sen güldün riyasız
Ve bir sen sevdin beni anam gibi çıkarsız

Her şey değişti yar
Geçen günlerde
Bir tek sen değişmedin
Bir sen kaldın tertemiz
Birde sevdamız…

“Katkılarından dolayı Sevgili Arkadaşım Nevin Özveri’ ye teşekkür ederim.”