Düşüncelerime sızdın yine.Ne akşam biliyorsun,ne güneş görüyor yüzün.Gitmene sevindim.En azından,sadece düşüncelerim de kaldın.Yanımda olsaydın,yapabileceklerimi düşünmek istemiyorum.Her zaman geldiğim yeri bildim ben.Yola çıktıklarımı yalnız bırakmadım molalarda.Bazılarını unutmuş olabilirim,insanlık hali.Ama geri dönüp alabilme mesafesini hep korudum.Canımı yarı yolda bırakmadım öncelikle.Şimdi gittiğim yolda,minik yüreğin yanında başka çiçekler açıyor.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta