Düşüncelerime sızdın yine.Ne akşam biliyorsun,ne güneş görüyor yüzün.Gitmene sevindim.En azından,sadece düşüncelerim de kaldın.Yanımda olsaydın,yapabileceklerimi düşünmek istemiyorum.Her zaman geldiğim yeri bildim ben.Yola çıktıklarımı yalnız bırakmadım molalarda.Bazılarını unutmuş olabilirim,insanlık hali.Ama geri dönüp alabilme mesafesini hep korudum.Canımı yarı yolda bırakmadım öncelikle.Şimdi gittiğim yolda,minik yüreğin yanında başka çiçekler açıyor.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta