iLK GÖZAĞRIM Şiiri - Naime Özeren

Özlemle beklenen yıllar sonunda,
Tatlı bir bahar akşamı geldin yuvama
Bereketli Nisan yağmurlarıyla,
Mutluluk zincirimin altın halkası.

Minicik burnun, ağzın,
Çok uzun kirpiklerin vardı.
Simsiyah saçların ensene kadardı.
Sesin sanki bozkırlardaki pınarlar,
Varlığın gecelerimi aydınlatırdı.

Mutlu yuvamızın temel taşına harç oldun.
Ben senin ilk öğretmenin,
Sen benim evcilik arkadaşım.

Doğarken ağladın her bebek gibi.
Gelmeden mi öğrendin?
Dünyanın zor, insanların acımasız olduğunu?
Bezm-i elestte mi yazıldı alnına gurbet?
Bebekken doymadan ayrıldık senden
Hala bitmedi bu sonsuz hasret!

Dilerim o güzel yüzün hep gülsün.
Bahtın sana mutluluktan bir saray örsün.
Aşamayacağın engel olmasın.
Billur kalbin kırılmasın.

Çocuk gönlüm büyüdü seninle birlikte.
Dert ortağım, sırdaşım,
Akıl hocam,arkadaşım.
Gözlerimin nuru,ilkgözağrım…