- İlk Göz Ağrısı - Şiiri - Ali Mazılıgüney

Yıl 1931, yaş onyedi,

Bir küçük kız sevdim Çukurova´da,

Adı Elifeydi,

İlk aşkım, ilk sevgilim,

Dokunsam solacakmış gibi gelirdi bana,

Tutuşur, tutuşurdu elim.

Bir bahar sabahı, mayısın yedisinde

Bir oyun oynamıştık çocuksu

Dilberler Sekisi'nde

Ne benim aklıma geldi bir şey,

Ne onun.

Takıldık büyülü ağlarına,

'Of derdim var' oyununun.

Menekşeydi onun adı,

Devedikeniydi benimki.

Bir doyumsuz uçuştur aşkların ilki

Tek söz geçmedi aramızda aşka dair

Tek düşünce yoktu içimizde aşktan öte

Bir yakınmada düğümlendi bütün gönül öykümüz,

Evlere, damlara yakıştırmazdım onu

Mayıs akşamlarının sert kokulu

Çiçeklerine karışır, düş olurdu.

Bir Elife´m vardı dağlarda gezer,

Bulutlarda yürür,

İçimde gülüş olurdu.

Gece çökünce pencereme

Uzakta Toros dağları

Ve gökte yıldızlar

Ay altında

Gönlümüzce bir evren kurulurdu.

Ne zaman anılarla kalsam yapayalnız

Görünür düşlerimin aynasında bu küçük kız

Alır götürür beni uzaklara

Yıllar geçivermiş kendi bildiğine.

Akan suya vurulmuyor gem

Gençlik günlerimin ilk gözağrısı.

Elife´m şimdi nerde,

Yaşıyor mu bilmem?

Bu gönül özleminden habersiz.

Fakat şimdi baraj sularının altında kalan işsiz,

Ağacın gölgesinde

Ürkek ve sokulgan bana bakıyor hâlâ,

Zamanı durduran bu küçük kız.