İlk filizlenen duygular!

Hakikat Karşısında yaram
Ne kadar da ağırmış meğer

Düşündükçe bir şeyler
Yüreğim çok daralıyor
Oysaki hepimiz taptaze
Bir fide olarak yeşermiştik

Esen rüzgârlardan
Uçuşan tozdan
Sanki hepimiz bizardık
Nasiplenmeyi bekledik
Şefkatin engin kanatlarında

Kâh ağladık kâh güldük
Uykularımızın arasında
Anamızın
Sımsıcak kucağında
Çok sıçramışızdır
Mananın kuytusunda

Bilemezdik elbette ki
Neler gelecek başımıza
Ne zaman bir talih kuşu
Konacaktı elan kafamıza

Bitmeyen umutlarımızla
Enginlikte hülyalarımızla
Bizi asla terk etmeyecek
En sadıktı yalnızlığımızla

Bir tutkuydu belki de
İlk yeşeren sevdalarımız
Dayanılmaz meraklarımız
İlk çocukça yaşanan aşkımız

Akan gözyaşlarımız
Anlamsızdı kızgınlıklarımız
Hiç unutulmayacaktı
Gereksiz olan kırgınlıklarımız

Tutkuyla bağlandığım
Avuçlarımızda ki aşkımız
Heyecanın senfonisini
Yaşadığım uçurtmamız

Sevinçle koparttığımız
Papatya gelinciklerimiz
Koparak uçmuştu güzel
Umutlarımız o anılarımız