İlk Dördün Şiiri - Yüksel Kasım

Çok sevdim seni esmer kız
Peygamber ocağına girmezden
Bir gece evvel
Başını göğsüme yaslayıp ağlamıştın
İsmini göğsüme gözyaşınla yazmıştın
Beni dağlarda,
Soğuk kış gecelerinde
Mektubunla ısıtmıştın
Resmine her baktığımda
Sesin kulaklarıma vurdu Gabar Dağı’nda
Kim bilirdi toprağa gireceğiz kefensiz
Yirmibir yaşında
Ağlama umudum
Sen ağlama
Yaslı yüreğime karalar bağlama
Tüm acıları ben çekerim
Kalabalıklar içinde
Sen yalnız kalma
Ilık bir bahar gecesi
Halaylarla uğurlanırken
İçimde burukluğun vardı
Şimdi yine bir bahar ayında
Yağmur yağarken döndüm
Üzerime yorgan misali serilmiş
Bu bayrağın uğruna öldüm
Ben Cudi’de,Gabar’da
Şahadeti yaktım ve söndüm
Ayrılmamız vuslatta ilk dördün
Son dördünü
Bensiz gecelere gömdüm
Yaslı başını
Bağrımda yatan kara toprağa yasla
Unutma! biz
Yenik düşmedik aşka…

3 Ocak 1998
Çamlıkule